Via Ferraty na Schlossalm - Bad Hofgastein Austria

Jeśli szukasz miejsca, gdzie możesz spędzić cały dzień wśród zapierających dech w piersiach alpejskich krajobrazów, pokonując różnorodne via ferraty dostosowane do każdego poziomu zaawansowania, to Schlossalm w Bad Hofgastein jest strzałem w dziesiątkę! To prawdziwy ferratowy raj - osiem tras o różnym stopniu trudności, od łatwych treningowych po ekstremalne wyzwania, wszystkie w jednym miejscu, z fantastycznymi widokami na Wysokie Taury.

Dojazd i praktyczne informacje

Do Bad Hofgastein można dojechać z kierunku Salzburga lub Zell am See, skręcając w Lend do doliny Gastein. Samochód można zostawić na dużym parkingu przy dolnej stacji kolejki Schlossalmbahn w Bad Hofgastein. Do dyspozycji jest około 900 miejsc parkingowych.

Bilet na kolejkę linową kosztuje 43 euro dla osoby dorosłej. Wjazd odbywa się dwuetapowo - najpierw do stacji środkowej, a następnie bez przesiadki, na górną stację na wysokości około 2050 m n.p.m. Bilety można kupić w stacji dolnej - aktualne ceny i godziny otwarcia dostępne są na stronie: www.skigastein.com.

Gastein Card - warto wiedzieć! Wiele noclegów w regionie Gastein oferuje swoim gościom kartę Gastein Card, dzięki której można bezpłatnie korzystać z kolejki Schlossalmbahn, fantastycznych basenów termalnych oraz wielu innych atrakcji w dolinie.

Ferraty dostępne od czerwca do października. Od lipca do września można odkrywać via ferraty na Schlossalm razem z ekspertami w ramach przewodnickich wycieczek ferratowych.

Na Schlossalm znajduje się obecnie 8 via ferrat o różnych poziomach trudności - od tras dla początkujących po szlaki dla ekspertów.

Ferraty dla początkujących i treningowe:

• Übungsklettersteig (A/B) - trasa treningowa

• Kleine Scharte Klettersteig (B/C z wariantami do D/E) - krótka ferrata treningowa blisko stacji górnej

• Trittsicherheitsparcours - parcours do ćwiczenia pewności kroku

Ferraty łatwe i średnie:

• Weitmoser Klettersteig (B/C) - urozmaicona trasa na Mauskarspitze

• Mauskarspitze Klettersteig (C) - z 30-metrowym mostem linowym

Ferraty średnio-trudne:

• Hirschinger Klettersteig (Tauernblick) (C/D) - grzbietowa ferrata z wariantami do D/E, prowadzący na Hirschkarspitze

• Schlossalmblick Klettersteig (D) - krótka, ale wymagająca sportowa ferrata

Ferraty trudne:

• Hochalmblick Klettersteig (D/E) - ekstremalna trasa z przewieszką

Ze względu na dość późny wjazd na górę, udało nam się pokonać tylko trzy via ferraty. Poniżej szczegółowe opisy naszych tras:

Ferrata Kleine Scharte

Nasze pierwsze kroki skierowaliśmy na krótką, ale satysfakcjonującą ferratę Kleine Scharte Klettersteig  — idealną na rozgrzewkę przed trudniejszymi trasami.

Informacje praktyczne:

• Trudność: B/C (w górnej części warianty do C i D/E)

• Różnica wysokości: 95 m

• Długość: 135 m

• Podejście od stacji górnej: ok. 10 minut

• Czas wspinaczki: ok. 25 minut

• Zejście: ok. 10 minut

• Łączny czas: ok. 45 minut

Przygoda zaczęła się już od dolnej stacji kolejki w Bad Hofgastein, skąd gondolą wjechaliśmy na górę. Po wyjściu z wagonika skierowaliśmy się najpierw w prawo, w stronę małego jeziorka technicznego. Za nim ścieżka odbijała lekko w lewo (kierunek wskazywał niebieski drogowskaz), obchodząc grzbiet. Po chwili skręciliśmy w prawo i weszliśmy na krótkie, ale strome podejście, które doprowadziło nas do początku ferraty. Całe dojście zajęło nam 10-15 minut i prowadziło przez otwarty, trawiasty teren z pięknym widokiem na dolinę.

Ferrata rozpoczynała się od stromego odcinka w litej skale — dobrze urzeźbionej i zwartej. To, co czyniło tę ferratę przyjazną dla początkujących, to właśnie początkowy fragment w skali A–B (łatwy do średniego) – wyposażony w solidną stalową linę i klamry, jednak niezbyt stromy ani eksponowany. Dopiero później trudność wzrosła do B, co dobrze oddawało średni poziom wyzwania bez uczucia przesadnego zagrożenia. Kolejny fragment wyceniony był na B/C, choć z powodu ekspozycji i braku wielu naturalnych chwytów mogliśmy odczuć go jako nieco bardziej wymagający, szczególnie, że to był nasz pierwszy dzień w górach na tym wyjeździe.

Środkowa część to bardzo przyjemna wspinaczka w terenie o trudności B, prowadząca systemem półek i krawędzi. Przebieg ferraty był spójny i sensownie wytyczony, co pozwalało cieszyć się wspinaczką bez zbędnych trudności. To był świetny moment, by poćwiczyć technikę i nabrać pewności w poruszaniu się z lonżą.

W górnej części ferrata rozwidlała się i właśnie tam czekał nas najciekawszy wybór. Do dyspozycji mieliśmy trzy warianty wyjścia. Najłatwiejszy z nich — po prawej stronie — prowadził łagodnym terenem o trudności B i był idealny dla początkujących.

Środkowy wariant to krótki, ale wymagający odcinek D/E, zdecydowanie najtrudniejszy fragment całej trasy — przewieszony, z niewielką ilością chwytów i dużym obciążeniem na rękach. Wymagał dobrej techniki i siły. Trzeci wariant, po lewej stronie, prowadził wyraźną granią i oferował trudność C — bardzo efektowne zakończenie z pięknym widokiem na otaczające szczyty.

Po wyjściu z ferraty stanęliśmy na trawiastym zboczu, gdzie mogliśmy chwilę odpocząć, napić się wody i nacieszyć się panoramą. Zejście było bardzo proste i dobrze oznaczone. Skierowaliśmy się czerwonym szlakiem w prawo i po kilku minutach znaleźliśmy się ponownie przy jeziorku oraz górnej stacji kolejki.

Cała wycieczka — podejście, przejście ferraty i zejście — zajęła nam nie więcej niż 50 minut. To świetna opcja na rozgrzewkę przed bardziej wymagającymi trasami, jak choćby ferraty Mauskarspitze czy Weitmoser. Dzięki łatwemu dostępowi i możliwości szybkiego powrotu, ferrata Kleine Scharte jest również bezpiecznym wyborem na dni o niestabilnej pogodzie. Idealna na pierwsze kroki w via ferratach, ale też dostarczająca frajdy każdemu, kto po prostu chce chwilę powspinać się w pięknej alpejskiej scenerii.

Ferrata Hirschinger

Informacje praktyczne

• Godziny otwarcia: w czasie pracy kolejek linowych

• Podejście: ok. 15–20 min

• Przejście ferraty: ok. 60 min

• Zejście: 15 min

• Długość trasy: 300 m

• Przewyższenie: 125 m

• Trudność: B/C – D/E (w zależności od wariantu)

• Atrakcje: skalne okno, mostki linowe, tyrolka

Kolejną ferratą którą postanowiliśmy zdobyć to Hirschinger. Jest to bardzo ciekawa via ferrata prowadząca na Hirschkarspitze. Dzięki różnym wariantom przejścia mogą się na nią wybrać zarówno osoby mniej doświadczone, jak i ambitni ferratowi wyjadacze.

Znów wystartowaliśmy od górnej stacji kolejki Schlossalmbahn. Stamtąd udaliśmy się w prawo, w stronę małego jeziorka, a następnie wygodną drogą przez halę (drogowskaz w kolorze niebieskim). Po krótkim zejściu i minięciu obrotowej bramki na pastwisku skręciliśmy w prawo i zaczęliśmy trawersować zbocze. Początkowo szliśmy wzdłuż nartostrady, aż dotarliśmy do charakterystycznego wcięcia w grani, gdzie zaczynała się ferrata (wys. ok. 2050 m). Podejście zajęło nam około 15–20 minut.

1. Start (A/B – B/C)

Na początku mieliśmy dwa warianty wejścia. Łatwiejszy prowadził w lewo, wzdłuż płyty skalnej (B–C). Trudniejszy biegł prosto do góry kantem – to był odcinek mocno przewieszony, wymagający dużej siły i umiejętności przepinania (D–E). Oba warianty łączyły się przy naturalnym skalnym oknie – świetnym miejscu na zdjęcie.

2. Grań i mostki (B–C)

Po połączeniu wariantów kontynuowaliśmy wspinaczkę granią. Po drodze czekały na nas dwa krótkie mostki linowe, które dodawały emocji i urozmaicały trasę.

3. Odcinek do tyrolki (C lub D)

W kolejnym fragmencie ponownie mogliśmy wybrać między łatwiejszym wariantem (C) a trudniejszym (D – strome, siłowe podejścia). Obie drogi prowadziły do wyjątkowej atrakcji ferraty – tyrolki zawieszonej pomiędzy występami skalnymi. Kto miał odwagę, zakładał rolkę, przepinał lonże i śmigał nad przepaścią. Tyrolkę można było również obejść alternatywnym wariantem.

4. Ostatnie podejście na szczyt (B–C)

Po tyrolce pięliśmy się dalej granią. Czekał nas jeden nieco trudniejszy fragment (C) i szeroki krok w ekspozycji. Następnie teren stawał się coraz łatwiejszy, aż w końcu dotarliśmy na Hirschkarspitze.

Z wierzchołka skierowaliśmy się oznakowanym szlakiem turystycznym w stronę stacji górnej kolejki Schlossalmbahn. Zajęło nam to około 15 minut.

To ferrata, która łączyła w sobie różne poziomy trudności i świetne alpejskie widoki, dlatego sprawdzała się zarówno jako wyzwanie dla ambitnych, jak i jako rodzinna przygoda (łatwiejsze warianty + atrakcje).

Via ferrata Weitmoser

Informacje praktyczne

• Godziny otwarcia: w czasie pracy kolejek linowych

• Podejście: ok. 20 min

• Czas przejścia ferraty: ok. 60 min

• Zejście: ok. 20 min

• Długość: 330 m

• Przewyższenie: 150 m

• Trudność: B/C

Trzecią ostatnią trasą, którą przeszliśmy była via ferrata Weitmoser. Z krótkimi odcinkami skalnej ściany i łatwymi partiami grzbietowymi, stanowi urozmaiconą trasę na szczyt Mauskarspitze. Pomimo skromnego poziomu trudności (B/C), wspinaczka jest dość wymagająca – prowadzi wzdłuż malowniczego, ale bardzo wąskiego grzbietu.

Od stacji górnej kolejki najlepiej iść szlakiem nr 3 (Kleine Aktivrunde) w kierunku Türchlwand. Szlak prowadzi obok malowniczego zbiornika wodnego, częściowo schodami drewnianymi w dół, następnie szeroką drogą dojazdową. Po około 20 minutach dochodzimy do rozwidlenia z dużą tablicą informacyjną, gdzie wyraźnie oznaczone są dwie ferraty: Mauskarspitze i Weitmoser.

Należy skręcić zgodnie ze wskazówkami w stronę via ferraty Weitmoser - krótki odcinek w górę po stoku narciarskim, a następnie kilka metrów wąską ścieżką w prawo. W tym miejscu najlepiej jest założyć kompletny sprzęt wspinaczkowy.

Via ferrata Weitmoser to interesująca i urozmaicona trasa, która pomimo niskiego stopnia trudności (B/C), wymaga pewnej sprawności i doświadczenia alpinistycznego. Już na początku zrozumieliśmy, dlaczego w opisach podkreślano konieczność doświadczenia - trasa prowadzi przez wąski, miejscami trawiasto-ziemisty grzbiet, który szczególnie w mokrą pogodę może być bardzo śliski i nieprzyjemny.

Zaczęliśmy od kilku metrów wspinaczki w lewo, lekko do góry (trudność A/B). Skała była stabilna i można było często wspinać się bez korzystania z liny stalowej, co dodawało pewności siebie. Następnie czekało nas stromo w prawo, przez bardziej wymagający odcinek (trudność B).

Dotarliśmy do prostego grzbietu (trudność A), skąd przed nami wyłoniła się kolejna ściana. Pokonaliśmy ją stromym podejściem (B/C), które wymagało już większego zaangażowania mięśni rąk. Po przejściu tej sekcji, trasa prowadziła w prawo, poniżej grzbietu, gdzie musieliśmy poruszać się po trawiastych i ziemistych śladach (A).

Kolejne etapy to seria krótszych, ale stromych uskoków (trudność od A/B do B/C). Niektóre z nich wymagały precyzyjnego stawiania stóp i pewnego chwytu. W międzyczasie mijaliśmy trawiaste półki i gładkie płyty skalne.

Najbardziej wymagający był dla mnie odcinek prowadzący ukośnie w lewo przez krótką płytę skalną. Bezpośrednio wzdłuż liny stalowej trudność wzrastała do C, ale można było wspinać się nieco z lewej strony, gdzie było łatwiej (B/C).

Po tym fragmencie znowu szliśmy prostym grzbietem (A) - tutaj mogliśmy złapać oddech i podziwiać przepiękne widoki na Wysokie Taury.

Ostatni wymagający odcinek to podejście przez kilkumetrowe, strome stopnie (B/C). Musieliśmy wspinać się lekko trzymając na lewo. Na szczęście były tu zamontowane metalowe stopnie i klamry, które znacznie ułatwiały wspinaczkę.

Wreszcie dotarliśmy do miejsca, gdzie ferrata Weitmoser formalnie się kończy (trudność A). Stanęliśmy na niewielkim wierzchołku grzbietu i przed nami rozciągnął się widok na dalszy, znacznie węższy grzbiet prowadzący do szczytu Mauskarspitze.

Tutaj rozpoczyna się najbardziej charakterystyczna część tej trasy. Częściowo wąski, trawiasty grzbiet prowadzi dalej w stronę szczytu. Grzbiet nie jest zabezpieczony linami i wymaga pewności w terenie wysokogórskim. W suchych warunkach jest całkiem przyjemny, ale wyobrażam sobie, że w mokrą pogodę może być prawdziwym wyzwaniem. Czasami trzeba było uważać na luźne kamienie.

Ze szczytu Mauskarspitze (2373 m n.p.m.) roztaczają się zapierające dech w piersiach widoki na Wysokie Taury. W dobrą pogodę można podziwiać otaczające nas wysokie szczyty, doliny i jeziorka górskie. To był idealny moment na odpoczynek i celebrowanie zdobycia kolejnego szczytu.

Zejście z Mauskarspitze odbywa się szlakiem turystycznym nr 2a w kierunku północno-wschodnim. Trasa prowadzi przez strome trawiaste i skaliste zbocza oraz krótkie skalne partie. W jednym miejscu znajduje się zabezpieczenie liną stalową (trudność A).

Dotarliśmy do łąkowego siodła, skąd można wybrać dwie opcje: albo udać się na wschód górnym szlakiem (Gratrundweg Tauernblick, który oferuje piękne widoki), albo zejść na południe w kierunku zbiornika wodnego.

My zeszliśmy ta drugą trasą. Stamtąd w kilka minut dotarliśmy z powrotem do stacji górnej kolejki.

Via ferrata Weitmoser to doskonała trasa dla osób, które mają już pewne doświadczenie na ferratach i chcą połączyć wspinaczkę z górską wędrówką.

Pozostałe Via ferraty znajdujące się na Schlossalm:

Via ferrata Mauskarspitze (C)

Czas podejścia: 45 minut

Trudność: C

Szczyt: Mauskarspitze (2373 m)

Krótka, umiarkowanie trudna ferrata z kilkoma stromymi odcinkami. Jej główną atrakcją jest 30-metrowy most linowy. Trasa wiedzie stromym terenem oraz przez usypiska kamieni w kierunku mostu wiszącego. Po bezpiecznym przekroczeniu wąwozu następuje kolejny stromy odcinek, prowadzący na wierzchołek. Zejście wyznaczono szlakiem turystycznym nr 2a.

Via ferrata Tauernblick (C/D)

Trudność: C/D

Szczyt: Hirschkarspitze

Położona w pobliżu górnej stacji kolejki Schlossalmbahn ferrata Tauernblick prowadzi południowym, słonecznym zboczem na Hirschkarspitze, skąd powrót możliwy jest okrężnym szlakiem turystycznym. Trasa o trudnościach C/D łączy łatwe odcinki spacerowe z wymagającymi fragmentami grzbietowymi. Wysiłek wynagradzają rozległe panoramy Wysokich Taurów oraz znakomite punkty widokowe sprzyjające fotografowaniu.

Via ferrata Hochalmblick (D/E)

Czas podejścia: 30 minut

Trudność: D/E

Dla: Zaawansowanych

Podejście i przebieg trasy

Podejście od stacji górnej zajmuje około 30 minut. Początkowo ferrata prowadzi niepozornym odcinkiem wzdłuż grzbietu. Po dotarciu do pierwszego stopnia ściany (D/E) czeka wymagające wyzwanie, nagradzane jednak wyjątkowym motywem fotograficznym – na skale zamocowano stare krzesło wyciągu narciarskiego, które stanowi niezwykle efektowny punkt widokowy. Dalej trasa biegnie grzbietem, po czym następuje zejście wspinaczkowe (C/D) oraz lekko przewieszona, końcowa ściana skalna (E). Wyjście prowadzi przez gładkie płyty skalne.

Wskazówka

Jeśli po zakończeniu ferraty zostanie jeszcze sił, warto podejść na szczyt Türchlwand. Wędrówka zajmuje około 20 minut i oferuje fantastyczne widoki na masyw Hohe Sonnblick, Schareck oraz Hochalmspitze.